Ben ik weer!

Zo, dames en heren, jongens en meisjes: daar gaan we weer!

Weer een week voorbijgevlogen en langzaamaan, ja echt waar, begin ik zelfs met aftellen. Hoe gek het ook klinkt, maar had ik in de eerste weken nauwelijks een besef van tijd, knalt dat besef van tijd er nu toch even hard in! Een week in januari, heel februari, heel maart, heel april en een week van mei zitten er al weer op. Het klopt wat ze zeggen: de tijd vliegt. Was ik het daar vroeger niet zo mee eens, nu besef ik dat het gewoon klopt. ‘Time flies when you’re having fun’ is een uitspraak waar ik het roerend mee eens bent en dan heb ik het nog niet eens over het leuke gedeelte, maar ook het gedeelte van mijn stage, nieuwe mensen leren kennen, nieuwe dingen ontdekken, het allemaal maar zelf moeten uitzoeken, het wonen op jezelf samen met 3 anderen etc. etc.

Het klinkt al half als een afscheidsverhaal, maar dat gaan we nog niet doen. De planning is in ieder geval, voor diegenen die het de laatste tijd vroegen, dat ik begin of midden juli naar huis kom. Welke luchthaven, vluchttijden en alles wat daarbij komt kijken weet ik nog niet helemaal, maar dat laat ik jullie zo snel mogelijk weten.

Anyway, na deze emotionele halve troonrede zullen we maar ´s beginnen met hoe het is gegaan de afgelopen week, want Valencia is booming, we komen niet meer onder de 25 graden en we zijn nog steeds aan het genieten (en stage aan het lopen). Best apart hoor, dat je dan om 9 uur ’s morgens 25 graden op je gezicht krijgt geknalt. Maar bovendien: wel erg fijn! Por fin! :-)

Ik blijf me trouwens ook verbazen over de Spanjaarden met wie ik samenwerk. Heerlijke, aardige mensen waar ik elke dag weer nieuwe dingen van leer en die gewoon heel erg anders zijn dan bijvoorbeeld Nederlandse collega’s. Ik weet niet wat het hier is, het is gewoon allemaal goed, iedereen is vrolijk, de zon schijnt en tja, dan is het al snel allemaal ‘leuk’. Wat ook leuk was, was dat de receptioniste van Hispania, Naoko, gisteren het kantoor van Lars en mij binnenstapte met de vraag of ik wat diploma’s kon maken. Natuurlijk vrouwke, dat gaan we doen! Daarna vroeg ze in de deuropening uit welk gedeelte van Nederland ik eigenlijk kwam, dus ik, HET ZUIDEN, waarna Naoko, geheel accentloos, een ‘HOUDOE!’ door het kantoor gooide. Lars en ik konden niet ophouden met lachen en Naoko stond ondertussen als een klein kind te springen zo blij dat ze was dat ze het goed had! Heerlijk. Zulke dingen dagelijks meemaken is prachtig! Ook het feit dat de Chinezen op een Spaanse school zitten en aan mij vragen wat sommige Nederlandse woorden zijn en dit dan af en toe uitspreken op een manier... lachwekkend!

Afgelopen zaterdag zijn we weer met 8 man op pad geweest met 4 scooters en dames en heren, het mag in de krant: we hebben ons goed gedragen en zijn zelfs niet op de snelweg gekomen! Ja, het kán dus wel met een béétje logisch nadenken. Het enige puntje: de beste man van de scooterverhuurwinkel zei: luister, jullie hebben 4 50cc scooters. Oke, prima, mijn scooterkennis is nou niet echt geweldig, maar volgens mij is 50cc gewoon een normale scooter. De scooterverhuurder zag ons, nou ja, vooral mij, al aan komen lopen richting de winkel en riep al Oh My God .. aangezien ik de vorige keer in geuren en kleuren vertelde wat we allemaal hadden uitgespookt, hoevaak we bijna waren aangereden en dat we 3 kilometer snelweg ook nog even hadden meegepikt. Die man drukte ons nog één keer op het hart dat we voorzichtig moesten zijn, dat we goed moesten opletten en dat we maar 20 kilometer buiten de stad mochten komen met onze racemonsters. Dat laatste is overigens niet gelukt: na wat rekenwerk kwamen we erachter dat we maarliefst 40 kilometer buiten de stad hebben lopen chillen .. OOPS! Nu maar hopen dat er geen sensor of iets dergelijks in die scooters zit! We zijn eerst richting l’Albufera gereden, een onwijs groot natuurpark net buiten Valencia. We belandden bij een prachtige baai met helderblauw water omgeven door rotsen en alles lekker mooi, Spaans, WIT! Daarna zijn we doorgereden naar een ander plaatsje en hebben daar aan het strand wat gegeten met z´n allen en zijn toen weer, zonder snelweg, teruggereden naar Valencia. Die man was ONTZETTEND blij dat we heelhuids terug waren gekeerd en ik heb mijn mond maar gehouden over alle fratsen die we nu weer hadden uitgehaald... :-).

Die avond hebben wij bij het appartement van de andere Nederlandse jongens wat gezeten, gepraat, gegeten, gelachen en gedronken en was ik om 1u thuis om vervolgens de volgende dag weer om 12u SHARP richting die jongens te gaan, want 1) zij hebben een tv, 2) die het wél goed doet, 3) tevens een HDMI-aansluiting en 4) ons aller AJAX kon kampioen worden! Gewapend in een shirt van AJAX (nee, mijn Levante shirt had ik thuisgelaten deze keer) zat ik op de bank en kon ik zien hoe AJAX kampioen werd en Stillem II degradeerde :-). Na de kampioenswedstrijd zijn we naar het strand gegaan en hebben we kunnen genieten van het heerlijke weer. Ik schrik trouwens nog steeds van die strandmannetjes die geruisloos aan komen lopen en dan ineens keihard beginnen te schreeuwen: ‘CERVEZAAAAA FRIAAAAAAAA!’ oftewel ‘KOUD BIER’! Nu lust ik niet eens bier, dus wegwezen freund. Het valt wel op dat er hier ook veel mensen op het strand dingen verkopen. Zo komen de Chineesjes met hun ‘masaaazjieeeee’, zonder happy ending (kunnen ze niet écht waarderen als je dat vraagt voor de grap!) en verkopen de Kaapverdianen hier hun armbandjes, troep, rommel, het-maakt-geluid-en-er-komt-licht-uit-maar-wat-het-is-is-een-raadsel en nog meer prullaria én dus de cerveza’s fria, de cola’s, chips en noem maar op. Gelukkig is het strand wat vlakbij ons appartement ligt niet toeristisch, dus hier vált het nog mee. Kun je nagaan hoe het er op het toeristische strand aan toe gaat... Dat wil ik nog wel een keer meemaken, dus daar zullen we vast nog weleens gaan liggen denk ik zomaar!

Afgelopen maandag hadden Arthur en ik er genoeg van. Het is algemeen bekend dat het water in Spanje helaas niet uit de kraan gedronken kan worden waardoor je veroordeeld bent om met een unit water waar je U tegen zegt over straat te lopen. Elke keer die flessen water halen, je het $#&/%” sjouwen met een sixpack water... Het is altijd wat! Totdat we bij de Mercadona waren en besloten: als we nou eens gewoon een winkelkar helemaal volstoppen met sixpacks water van 2 liter de fles en die op onze slaapkamer zetten...IDEE! Dus wij, hops, winkelkar gepakt, heel dat ding volgestouwd met water (best een goede workout kan ik u vermelden), nog wat andere boodschappen gedaan en op naar het appartement. Die mensen in de winkel dachten dat we KNEITERGEK waren en zaten ons aan te kijken alsof ze water zagen branden (woordgrapje .. ha-haa!). We waren alleen ‘even’ vergeten dat ons de ‘entree’ van ons appartement een poort is, gevolgd door 5 traptreden, gevolgd door nog een deur, daarop volgt een linkse hoek met opstap en daarna een rechtse hoek met opstap alvorens men de lift bereikt...JOE! Dus, wij al die sixpacks eruit, erin, eruit en erin en moe maar voldaan stonden we voor de lift met het water... gaat die winkelkar toch niet in de lift! JODER! Al het water er weer uit, die winkelkar op alle denkbare mogelijkheden geprobeerd in de lift te krijgen maar nee, helaas. We hadden de winkelkar in de hal gezet om hem met al onze goede bedoelingen terug te brengen naar de winkel, maar één of andere gierige Spanjaard heeft ´m al gejat. Maar, het belangrijkste: de sixpacks water staan op mijn kamer en voorlopig hoef ik dat in ieder geval niet meer te halen, hallelujah!

Daarna ben ik als een idota richting het centrum gegaan, want Frea, een collega van papa en mama, was in Valencia en ik moest en zou ze natuurlijk even meeten! Was hartstikke gezellig, ze hadden al lekker veel gezien en gedaan en waren, heel belangrijk, al lekker verkleurd! Ik hoop dat jullie het leuk vonden dames en optimaal hebben kunnen genieten van la ciudad bonita Valencia. Leuk dat jullie er waren!

Dinsdagavond zijn we met wat mensen naar het centrum gegaan en wel naar café Negrito omdat Celine, de vriendin van Lars, woensdag weggaat en zodoende een soort van ‘goodbye-adios’-borrel organiseerde. Het was hartstikke gezellig, ik heb tot 1 uur ’s nachts in mijn hempje lekker op straat gezeten en we hebben even goed afscheid genomen! Ik hoop dat ze met veel plezier terugkijkt op een mooie tijd in Valencia en wens haar aaaaaaaaaalle succes van de wereld met de reis die ze gaat maken! Nos vemos!!

En ja, POR FIN, zaterdag om 11u10 is het dan zover: na bijna 4 maanden kan ik Femke, Joshua en Michelle eindelijk weer in de armen vliegen, kunnen we bijkletsen, leuke dingen doen en genieten van de zon. Ik heb er ontzettend veel zin in om weer een stukje van ‘mezelf’ in mijn ‘nieuwe’ leefomgeving te hebben. Ik kan niet wachten om ze van alles te laten zien en heb al een halve planning gemaakt, so prepare yourself guys ;-)!

Vandaag ben ik trouwens gebombardeerd tot ‘echt geen Spanjaard’, want ik heb geheel vrijwillig aangeboden om deze middag te helpen met een activiteit die gaat plaatsvinden bij Hispania. Iets met Spaans dansjes, hapjes, drankjes en gezellige mensen, dus dat móet haast wel goedkomen en ach, nog genoeg dagen over om lekker op het strand te liggen. Eerst zaterdag maar weer een bikini scoren, want die heeft de reis hier naartoe op wonderbaarlijke wijze helaas niet gehaald... Que raro!

Dit was’m weer voor deze week. Volgens mij is het bij jullie ook redelijk lekker weer én hebben jullie vakantie, dus vanuit Valencia: disfruta mucho el tiempo y hasta luego (en vergeet Moederdag niet aanstaande zondag mensen!).

Oja, voor de laatste updates en foto's verwijs ik jullie door naar mijn Facebookpagina! En nog een oja: ik hoor van verschillende mensen dat zij kaartjes hebben gestuurd naar mijn huisadres. Op een of andere manier heb ik in het begin wel wat kaarten ontvangen, maar bij lange na niet allemaal. Stuur daarom je kaarten, mocht je de drang voelen en mij blij willen maken, naar:

Hispania, escuela de español
Esther van der Aa
Calle Bernat y Baldoví 11
46010 Valencia
España

Pakketten mogen trouwens ook gestuurd worden hoor. Ik mis nog geen Nederlands eten ofzo, maar mocht je behoefte hebben om iets groots te laten verschepen: kom maar dooooorrrrr!

Adios! X